Als je trouwens snel een betaalbaar verblijf wilt vinden zonder uren te scrollen, ik klik regelmatig gewoon naar https://www.mon-hotel-club.fr om prijzen te checken en te zien wat nog vrij is. Scheelt me gedoe, echt waar.

Hier zijn tien dorpjes die perfect zijn voor een goedkoop, kort en supergezellig weekendje.

1. Albarracín – Spanje

Albarracín voelt een beetje alsof je in een decor van een middeleeuwse film bent beland. Smalle straatjes, zachtroze huizen en een stilte die bijna onnatuurlijk is. En het beste ? Een koffie kost er meestal nog geen €2, en eenvoudige pensions vind je vaak voor minder dan €40 per nacht. Heb je al eens boven op de stadsmuur gestaan bij zonsondergang ? Pure magie.

2. Rimetea – Roemenië

Rimetea is zo’n dorpje waar je eerst denkt : “Waarom kent niemand dit ?” Witte huizen, groene luiken, bergen rondom… en prijzen die je doen glimlachen. Een stevige lokale maaltijd met soep, stoof en dessert kost je soms amper €8. Ik ben er ooit blijven hangen voor een extra dag, gewoon omdat het zo rustig voelde.

3. Zdiar – Slowakije

In Zdiar ruikt het ’s ochtends naar dennenbossen en houtkachels. Het dorp ligt tegen de Tatrabergen geplakt en is ideaal voor wie van wandelen houdt zonder ingewikkelde routes. Overnachten in een houten chalet kan verrassend goedkoop : vaak onder de €50 per nacht, ontbijt inbegrepen. Vraag je je af of het toeristisch is ? Nauwelijks.

4. Piran – Slovenië

Oké, officieel is Piran meer een klein stadje, maar het voelt echt als een dorp. De mix van Venetiaanse architectuur en Sloveense rust werkt verslavend. Pasta met zeevruchten op een terrasje ? Ongeveer half zo duur als in Italië, en minstens zo lekker. En als je vroeg opstaat, heb je de hele boulevard bijna voor jezelf.

5. Monsaraz – Portugal

Monsaraz is een wit dorpje op een heuvel in de Alentejo, en het uitzicht over het enorme stuwmeer Alqueva… wow. Echt zo’n plek waar je stilvalt. Het leven is er traag, de prijzen laag en de wijn verrassend betaalbaar. Een glas rood krijg je soms voor €1,50. Serieus.

6. Mokra Gora – Servië

Mokra Gora is vooral bekend om de Šarganska osmica, een oude smalspoorlijn door de bergen. Die rit kost bijna niets en is zo charmant dat ik hem eigenlijk iedereen aanraad. Het dorp is klein, rustig en vriendelijk. Ideaal als je zin hebt in iets totaal anders zonder ver te reizen of veel uit te geven.

7. Škofja Loka – Slovenië

Een van de best bewaarde middeleeuwse stadjes van Slovenië, maar gek genoeg minder druk dan Bled of Bohinj. De straten zijn compact, de cafés betaalbaar en de omgeving perfect voor korte wandelingen. Het voelt een beetje alsof iedereen je net iets vriendelijker begroet dan in grotere steden. Ik kan me vergissen, maar zo leek het wel.

8. Korčula (oude dorp) – Kroatië

Niet het eiland in z’n geheel, maar het kleine ommuurde dorp Korčula zelf. Buiten het hoogseizoen is dit een van de goedkoopste plekjes aan de Kroatische kust. Terrasjes met uitzicht op zee voor normale prijzen (ja, het kan nog !), en steegjes waarin je makkelijk verdwaalt. Maar op een leuke manier.

9. Tellaro – Italië

Tellaro is een klein vissersdorpje vlak bij de Cinque Terre, maar zonder de chaos en de dure restaurants. Je zit er nog steeds aan die prachtige Ligurische kust, maar dan met rust, roze huizen en trapstraatjes waar je soms alleen een kat tegenkomt. Een simpele focaccia kost er nog steeds bijna niets – een zeldzaamheid daar.

10. Agios Matheos – Griekenland (Korfoe)

Agios Matheos is zo’n Grieks dorp waar je op het dorpsplein zit met een koude Mythos en denkt : “Hier kan ik wel even blijven.” Authentiek, rommelig, levendig en vooral betaalbaar. Je zit bovendien vlak bij mooie groene wandelroutes én stranden die verrassend rustig zijn.

Conclusie

Je hoeft echt niet ver te reizen of diep in de buidel te tasten om er even helemaal uit te zijn. Europese dorpjes hebben iets dat grote steden vaak missen : rust, karakter en betaalbaarheid. Misschien kies je er eentje van deze lijst, of misschien ontdek je zelf een nieuwe verborgen parel. En eerlijk ? Dat is misschien nog wel het leukste.

Oh, en mocht je tussendoor ineens zin krijgen in nog warmere oorden (ik geef je geen ongelijk), ik ben laatst op https://gite-guadeloupe-location.com beland terwijl ik zocht naar zonnige stays. Hele andere hoek van de wereld, maar man… dat turquoise water doet iets met je.

1. De Portugese kust : van Porto naar de Algarve

De route langs de westkust van Portugal blijft voor mij één van de meest onderschatte ritten. Je start in Porto, waar je ’s ochtends een pastel de nata op een warm plastic stoeltje eet, en eindigt dagen later in de Algarve, waar de zee écht dat diepe blauw heeft dat je meestal alleen op filters ziet.

Stop zeker in Nazaré – ja, die plek met de monsterlijke golven. In de zomer zijn ze minder extreem, maar toch, je voelt bijna die kracht in de lucht hangen. Daarna door naar Comporta : rij met de ramen open en je krijgt dat dennen-zout-mix geurtje dat nergens anders bestaat.

2. De Spaanse Middellandse Zeekust : van Valencia naar Cabo de Gata

Ik dacht eerlijk gezegd dat deze route te “bekend” zou voelen. Nou… nope. Valencia zelf is al een heerlijke start, met zwoele avonden en paella die je buik twee uur later nog warm houdt. Maar zodra je richting Almería rijdt, wordt het rustiger, ruiger, bijna woestijnachtig.

Cabo de Gata is zo’n plek waar je eventjes stil wordt. Ik herinner me dat ik stopte aan Playa de los Muertos – de naam klinkt dramatisch, maar het water is zó helder dat je er bijna in wil wonen. Tip : neem waterschoenen mee, die steentjes zijn verraderlijk.

3. Italië: van de Cinque Terre naar de Amalfikust

Oké, dit is een klassieker, maar eerlijk… sommige clichés zijn gewoon terecht. De Cinque Terre dorpen lijken soms wel schilderijen – al moet je er wel vroeg zijn, anders loop je file op de wandelpaden. Daarna richting Toscaanse kust, waar je onderweg in kleine trattoria’s belandt met pasta die net mama’s recept overstijgt. Soms, héél soms, zit er eentje tussen die wat flauwtjes smaakt, maar dat hoort bij de charme.

De Amalfikust zelf ? Bewondering én lichte stress. De wegen zijn smal, de uitzichten groot, en ik heb serieus één keer m’n adem ingehouden toen er een bus langs kwam. Maar zodra je een limoncello drinkt in Minori, met uitzicht op die trapvormige tuintjes vol citroenen, weet je weer waarom je het doet.

4. Zuid-Frankrijk : van Marseille naar de Côte Vermeille

Marseille heeft die rauwe energie die je meteen wakker schudt. Je rijdt de stad uit, richting Calanques, waar de rotsen recht de zee in lijken te vallen. Ik blijf het fascinerend vinden hoe het er tegelijk wild en zen uitziet.

Rijd je verder naar Collioure, dan verandert de sfeer helemaal : meer Catalaans, meer kleur, meer chill. Ik vind het één van de beste plekken om gewoon uren uit te waaien zonder schuldgevoel. De zon gaat er zo zacht onder dat het bijna lijkt alsof iemand de helderheid-knop langzaam omlaag draait.

Welke route kies jij ?

Persoonlijk zou ik ze het liefst allemaal achter elkaar doen – beetje zot misschien, maar waarom niet ? Elke route heeft zijn eigen geur, smaak en snelheid. En jij ? Ben je meer voor ruige kustlijnen, of eerder voor slenteren door warme dorpjes met een ijsje dat te snel smelt ?

Waar je ook begint, één ding is zeker : een roadtrip door Zuid-Europa geeft je dat gevoel van vrijheid dat je nergens anders vindt. Gooi gewoon die zonnebril op het dashboard, zet muziek die je een tikje te hard draait, en rij richting zon.

En trouwens, als je liever even in Zuid-Frankrijk wilt kijken, dan vond ik zelf deze site handig voor het vinden van leuke plekjes : https://sete-locations-vacances.com. Echt handig als je niet wéér bij de standaard grote hotels wilt belanden.

1. Ljubljana, Slovenië

De hoofdstad van Slovenië voelt eigenlijk helemaal niet als een hoofdstad. Smalle straatjes langs de rivier, overal terrasjes en een kasteel dat uitkijkt over de stad. ’s Avonds, als de lichtjes weerspiegelen in de Ljubljanica, lijkt het net een filmset. En het mooiste ? Het is er nog betaalbaar, ook in hartje centrum.

2. Girona, Spanje

Veel mensen racen meteen door naar Barcelona, maar Girona is juist perfect voor wie iets rustigers wil. Kleurrijke huizen langs de rivier Onyar, een oude stadsmuur waar je samen overheen kunt wandelen en kleine tapasbars zonder drukte. Ik vond de kathedraal echt indrukwekkend – en de klim ernaartoe ook, eerlijk gezegd.

3. Ghent, België

Oké, niet helemaal onbekend, maar wél vaak overschaduwd door Brugge. Persoonlijk vind ik Gent romantischer, juist omdat het wat meer leeft. Een boottochtje in de avond, met al die verlichte gevels, is gewoon magisch. Plus : je eet er friet én haute cuisine, allebei even goed.

4. Lecce, Italië

Lecce, in de hak van Italië, wordt vaak “het Florence van het zuiden” genoemd. Maar eerlijk, ik vond het nog relaxter dan Florence. Barokke kerken, kronkelende straatjes, overal barretjes met lokale wijn. Het voelt bijna alsof de tijd er trager gaat. En samen een gelato eten op Piazza Sant’Oronzo… ja, dat blijft hangen.

5. Lviv, Oekraïne

Misschien niet de eerste bestemming waar je aan denkt, maar Lviv heeft echt iets sprookjesachtigs. Oude Habsburgse gebouwen, koffiecafés die doen denken aan Wenen, en een heel jonge, creatieve vibe. Ik had er nooit verwacht zo’n romantische sfeer te vinden – maar echt, een aanrader als je iets totaal anders wilt ervaren.

6. Colmar, Frankrijk

Ja, het is in de Elzas, dus misschien ken je het al van foto’s. Maar geloof me, in de winter of in het voorjaar is Colmar nog intiemer. De gekleurde vakwerkhuizen, de kanaaltjes (ze noemen het niet voor niets “Klein Venetië”), en de wijngaarden net buiten de stad maken het perfect voor koppels. Ik vond vooral de avondwandelingen door de lege straatjes geweldig – alsof de stad even alleen van ons was.

Waarom deze steden ?

Wat al deze bestemmingen gemeen hebben ? Ze zijn minder toeristisch, maar vol charme. Je kunt er écht samen de tijd nemen – zonder het gevoel dat je een “bucketlist” moet afvinken. En eerlijk, dat maakt een romantisch weekend toch het meest bijzonder : niet de drukte, maar die kleine momenten samen. Dus, welke stad zou jij het liefst als eerste ontdekken ?

We hebben een paar plekken getest (et oui, soms zelfs met de scooter in de regen – charmant) en hier komt onze shortlist. Voor de nieuwsgierigen of wie liever in Frankrijk blijft kamperen: deze https://campingvillagefrance.fr site geeft ook fijne tips, maar nu even full focus op Italië.

1. San Gimignano (Toscane) – Tussen de torens en de wijngaarden

Je weet dat je goed zit als een dorp het “Middeleeuwse Manhattan” wordt genoemd. San Gimignano is beroemd om zijn torens, zijn Vernaccia-wijn en… zijn gelato. Echt, dat ijs daar – mamma mia. We verbleven op Camping Il Boschetto di Piemma, op slechts 2 km van het centrum. Lopend te doen (hoewel de heuvels pittig zijn), en je kijkt letterlijk uit op die iconische skyline. ’s Avonds hoor je krekels en ruik je rozemarijn uit de struiken naast je tent. Pure magie.

2. Civita di Bagnoregio (Lazio) – De ster op een rots

Dit dorp is zó sprookjesachtig dat het bijna niet echt lijkt. Alleen bereikbaar via een voetbrug en balancerend op een smalle rotspunt, is Civita di Bagnoregio een van de meest fotogenieke plekken die we ooit zagen. We vonden een rustige kampeerplek bij Camping Il Ceppo, op een halfuurtje rijden. Niet pal naast het dorp, maar je krijgt er wel stilte, schaduw en frisse berglucht voor terug. En geloof ons, na een dagje trappenlopen in Civita, is het lekker chillen bij je tent meer dan welkom.

3. Alberobello (Puglia) – Slapen tussen de trulli

Je kent ze wel: die witte, ronde huisjes met kegelvormige daken. Trulli. Alberobello is er vol van, en het voelt alsof je in een soort Hobbit-dorp bent beland. Wij stonden op Camping Bosco Selva, letterlijk in een bosrand op loopafstand van het centrum. Best basic, maar dat maakt het juist charmant. En ’s morgens wakker worden met een cappuccino bij het lokale barretje, tussen de locals die al om 8u luid discussiëren – heerlijk authentiek.

4. Castelmezzano (Basilicata) – Verborgen parel in de Dolomiti Lucane

Okee, toegegeven: Basilicata is niet de eerste regio waar je aan denkt. Maar juist daarom vonden we Castelmezzano zo’n ontdekking. Dramatisch gelegen tussen rotsformaties, met straatjes die zich vastklampen aan de berg. We sliepen op een kleine agro-camping iets verderop (neem wel een auto), waar de eigenaresse ons tomaten gaf uit haar moestuin. Vers geplukt, nog warm van de zon. En het uitzicht? Onbetaalbaar.

5. Montepulciano (Toscane) – Wijn, stenen en uitzicht tot Siena

Een klassieker, maar o zo sfeervol. Montepulciano is gebouwd op een heuvel en ademt renaissance. De rode Vino Nobile is wereldberoemd en de zonsondergang vanaf de stadsmuren… wow. Wij verbleven op Camping Siena Colleverde, iets verder weg maar met zwembad en uitzicht. Perfect als je Toscane wat uitgebreider wilt verkennen – Pienza, Montalcino en zelfs Siena liggen op rijafstand. En ja, wij hebben alle drie gedaan. Iets met keuzestress en teveel mooie dorpjes.

Waarom kamperen in de buurt van dorpen zo de moeite waard is

Je hoeft geen hardcore natuurliefhebber te zijn om kamperen te waarderen. Het is die combinatie van eenvoud, rust en… vrijheid. ’s Morgens een croissant (of cornetto) halen in het dorp, ’s middags verdwalen in steegjes, en ’s avonds sterren kijken zonder lichtvervuiling. En het kost vaak een stuk minder dan hotels – dus meer budget voor gelato of lokale wijn. Win-win, toch?

Laat je leiden door je nieuwsgierigheid

Italië zit vol van dit soort dorpjes. Sommige bekend, andere verscholen tussen de heuvels of kliffen. Maar ze delen allemaal die charme die je nergens anders vindt. Dus pak je tent (of huur een retrobusje – aanrader!), kies een regio en ga op ontdekking. Wie weet waar je uitkomt. En als je een gouden tip hebt? Deel ’m vooral. We zijn altijd op zoek naar nieuwe plekken om onze haringen in de grond te slaan.

Dordogne: kastelen, eend en trage charme

Laten we beginnen met de Dordogne. Rustig, groen, een tikje ouderwets misschien, maar oh zo charmant. Denk aan van die middeleeuwse dorpjes waar je je auto op een grindweg zet en dan met een ijsje slentert langs zandstenen huisjes. Sarlat-la-Canéda? Een parel. Wel druk in de zomer, dus kom vroeg.

Wat je daar vooral doet met kinderen? Kanovaren op de Dordogne-rivier. Tussen de rotswanden, onder kastelen door – het is echt zo mooi als op de foto’s. En niet te wild, dus perfect met kids vanaf een jaar of 6. Je kunt onderweg picknicken op een kiezelstrandje. En ja, er zijn genoeg campings met zwembad. Altijd belangrijk.

Qua eten zit je goed als je houdt van stevig. Confit de canard, foie gras, walnoten in alles. Mijn dochter vond het niks (“waarom eten mensen eend?”), maar mijn zoon was fan. Je hebt ook fijne markten, bijvoorbeeld in Issigeac op zondag. Lokale kaas, truffels (prijzig), gedroogde worst… je blijft proeven.

Ardèche: actiever, ruiger, iets zonniger

En dan de Ardèche. Ander tempo, andere energie. Meer actie, meer zon (vaak net iets warmer dan Dordogne), en landschappen die soms bijna op een canyon lijken. De Gorges de l’Ardèche is zo’n plek waar je stil wordt. Of net niet, want de kinderen gillen van plezier in hun kajak.

Wat ik tof vond? De variatie. Je begint met een dorp als Vogüé (ziet eruit als een postkaart), rijdt dan via kronkelwegen langs lavendelvelden, en eindigt misschien in de grotten van Aven d’Orgnac. Die zijn indrukwekkend. Niet te koud binnen, goed georganiseerd en kidsproof.

De Ardèche voelt net iets avontuurlijker. Wildkamperen mag officieel niet, maar sommige campings voelen bijna alsof je midden in de natuur slaapt. En ’s avonds pizza uit een houtoven met uitzicht over het dal – dat blijft hangen.

Wat is goedkoper?

Heel eerlijk? Het ontloopt elkaar niet veel. In juli en augustus zit je in beide regio’s snel aan 30-40 euro per nacht voor een gezinsplek op de camping. De Ardèche is iets goedkoper qua restaurants, maar dat scheelt hooguit een paar euro per maaltijd. Supermarkten zijn vergelijkbaar.

Voor welk gezin is welke regio?

• Dordogne: ideaal als je houdt van cultuur, rustig tempo, mooie dorpen en lekker eten. Meer voor gezinnen met jonge kinderen of wie houdt van een zachte roadtrip.
• Ardèche: perfect als je op zoek bent naar natuur, actie, iets ruiger terrein en warmere temperaturen. Tieners zullen zich hier sneller amuseren.

Mijn eindoordeel (en vraag aan jou)

Persoonlijk? Ik zou zeggen: Dordogne met kleine kinderen, Ardèche met grotere. Maar het hangt af van jullie stijl. Wil je slenteren en proeven, of klimmen en peddelen?

En jij? Wat zoek je in een roadtrip? Rust, avontuur, lekker eten, of alles samen? Laat het afhangen van je reisgezelschap, je energie en je timing.

Wat je ook kiest: je zit goed. Beide regio’s zijn puur Frankrijk. Alleen… totaal anders.